گاهشمار بررسی طرح گفتمان انجمن

به نام خدا

در تاریخ 12 مهرماه 1403 آقای مهندس فرید طاهری این متن را گروه واتساپی شورای مرکزی به اشتراک گذاشتند:

سلام و تحیت،

پیرو طرح موضوع و تصمیم در جلسه اخیر شورای مرکزی مورخ 1403.07.04 ،

متن "تبیین هویت فرهنگی و گفتمان انجمن" ویراش 6.2

جهت بررسی اعضاء شورای مرکزی و طرح در جلسه شورای آبان‌ماه،

در دو فرمت doc و pdf با محتوای یکسان، تقدیم میگردد.

متن یادشده با دریافت نظرات ارزشمند دوازده تن از اعضاء و سخنرانان صاحبنظر انجمن، و با تأیید برخی دیگر از سروران،

در چند مرحله ویرایش و تکمیل شده و پس از تصویب در هیأت برنامه‌ریزی و پژوهش، به شورای مرکزی انجمن ارائه شده است.

به منظور امکان استفاده، خواهشمند است اعضاء محترم شورا، تا پیش از جلسه آتی 1403.08.02 نظرات نقد و ویرایش خویش را بصورت مکتوب در این گروه یا برای اینجانب ارسال نمایند.

سپاس، محمدفرید ط. 1403.07.12 🙏

در فردای همان روز اینجانب سپهر محمدی و نویسنده این گزارش، این متن را در پاسخ به ایشان در گروه شورا فرستادم:

سلام و درود،

این متن متاسفانه یک بیانیه دینی است، که عمیقا با اساسنامه موجود که تکیه بر فرآیندها دارد، تفاوت ماهوی دارد، و تکیه بر فرآورده ها دارد.

چطور و کجا و در طی چه فرآیندی چنین متنی نگاشته شده است؟

این متن به دید من انجمن را تبدیل به یک فرقه می کند. و فرقه گرایی، مبتنی بر قرآن، شرک است. و طبیعتا انسانهای وارسته و آزاده حاضر نخواهند بود ذیل آن فعالیت کنند.

من البته عضو شورا نیستم، اما به دوستان تهیه کننده این متن هشدار می دهم که به جای تکیه بر فرآورده خاص فکری، بر فرآیندهایی که لازمه یک فضای آزاد اندیشی است، تاکید کنند.

به عنوان نمونه، در متن تاکید فراوانی به انحصار هدایت در زمان نزول وحی قرآن شده است، خوب در زمان های پیش و پس آن چه می شود؟ یا آیا ختم نبوت، ختم وحی است؟ یا از بزرگترین توانایی انسان که همانا خلق، به اذن الله است اغماض و حتی نفی شده است.

یا با تاکید بر «من الله»، «من لدن الله» فراموش شده است.

یا مثلا وجود مبارک عیسی مسیح که کلمه خداوند بود و به واسطه کلمه خداوند، کل آسمانها و زمین، خلق شد اساسا فراموش شده است.

یا دهها و صدها بار که در قرآن که خلق انسان و ملائکه و فرستادن فرشتگان و وحی به انسانها با ضمیر متکلم مع الغیر آمده است، به سادگی به روایت مرسوم و رایج، لابد به حساب نادانی نویسندگان قرآن، گذاشته شده است.

ضمنا در متن دایما از یک روایت رایج سخن رفته است که خود این روایت رایح، پیش فرض گرفته شده است، تعریف نشده است و نامشخص است.

به هر روی، من گام نهادن در چنین مسیری را «آغاز پایان انجمن اسلامی مهندسین» ارزیابی می کنم و به شورای مرکزی هشدار می دهم که هر گونه تاکید بر فرآورده ها، خلاف روش قرآن و ره به ترکستان بردن است.

بر فرآیندها تاکید کنیم، بر حفظ فضای گفتگو، بر آزاد اندیشی، بر عدل و عقل و توحید حقیقت و وارد جزئیات در مقام شورای مرکزی و انجمن نشویم که خلاف اساسنامه فعلی و اولیه انجمن است